Vandaag (maandag) zijn Eva en Mirjam weer zelf naar Rotterdam geweest, deze keer al heel vroeg op, want Eva moest al om 8 uur aanwezig zijn in het Erasmus ziekenhuis om bestraald te worden, zeker voor Eva is dit zwaar want ze is nog steeds heel moe als gevolg van deze bestralingsbehandelingen.
Direct na de bestraling was er een gesprek met de radioloog, die ons toch flink geruststelde over de uitgestelde beenmergtransplantatie, juist bestraling heeft zijn uitwerking nog weken erna, en in het geval van Eva is het een preventieve behandeling, wat inhoud, dat anders dan bij volwassenen, waarbij bestraling alleen als de behandeling wordt toegepast, het voor Eva ter aanvulling is, en diend als vernietiging van eventuele kankercelresten, met als doel dat de beenmergtransplantatie behandeling absoluut kan doorgaan.
Toch bespraken we dit ook nog met “onze” oncologe, die dit als geheel komende woensdag weer in het teamoverleg zal bespreken, want hoe je het wend of keert, er was haast, en er is nu uitstel! met onze vele vragen willen wij absoluut bevestigd krijgen dat dit uitstel kan, we willen later niet ervaren dat dit uitstel funest was, waardoor er weer een aangroei van kankercellen bij Eva heeft kunnen ontstaan.
De onderhoudschemokuur die Eva vandaag kreeg, viel zwaar en helaas moest ze hier flink van overgeven, haar lichaam protesteerde deze keer flink, verschrikkelijk om te zien en er niets aan kunnen doen, maar aan de andere kant is dit wel het bewijs dat Eva haar lichaam nog flink kan protesteren tegen al dat gif wat ze binnen krijgt. Het moet, en deze chemo is een onderdeel van de behandeling richting leiden, gelukkig knapte ze weer flink op in de loop van de dag, en is de volgende controle (chemo?) pas weer op de 29ste maart. onvoorstelbaar hoe dapper ze dit alles oppakt!
Deze week hopen we op rust, alhoewel ik zelf al weer op reis ben, we blijven vertrouwen op alles wat God onze Vader voor ons heeft gepland, alles ligt in zijn handen, hoe moeilijk het vaak ook is om te accepteren dat je er zelf niets aan kunt doen, het is wel fijn om te weten, en er op te mogen vertrouwen, dat Hij altijd voor ons wil en zal zorgen als je er “gewoon” in gebed om vraagt, Hij luistert altijd, waar en wanneer dan ook.
Inmiddels hebben wij al heel vaak mogen ervaren, dat God totaal anders dan door ons gevraagd, toch laat zien dat Hij er voor ons is, je moet dit wel willen zien(en Hem die eer ook durven geven!), juist dat is ook voor ons nu, maar al te vaak heel erg moeilijk.
Wim